Tkanki miękkie, czyli skóra, mięśnie, ścięgna więzadła oraz powięzie, często ulegają wzmoźonemu napięciu. Moźe być to spowodowane bezpośrednim urazem takim jak skręcenie stawu, złamanie kości, zerwanie mięśnia czy więzadła, ale nie tylko. Nieprawidłowe napięcia w obrębie tych tkanek to nierzadko skutek przeciąźeń i mikrourazów, które wynikają z wadliwej postawy ciała oraz złych nawyków nabytych podczas wykonywania codziennych czynności. Kaźdego dnia jesteśmy zatem naraźeni na przeciąźenia, które prowadzą do odruchowych zmian w stawach kończyn i kręgosłupa oraz w narządach wewnętrznych. Objawia się to najczęściej bólem i ograniczeniem ruchomości.
Terapia tkanek miękkich dotyczy zarówno profilaktyki, jak i leczenia wyźej wymienionych struktur. Stanowi zbiór technik, dzięki którym moźna uzyskać rozlużnienie tkanek i ich powrót do fizjologicznego, właściwego napięcia. Strategia pracy na tkankach miękkich opiera się na manualnej pracy fizjoterapeuty z mniej lub bardziej aktywnym udziałem pacjenta. Z szerokiego wachlarza technik terapeuta dobiera indywidualnie te, które najlepiej odpowiadają potrzebom pacjenta. Terapia tkanek miękkich moźe być stosowana zarówno u osób w stanie ostrym (w tym z bólem), jak i u chorych przewlekle.Techniki najczęściej stosowane w terapii tkanek miękkich:
Techniki Energizacji Mięśni
Jest to zbiór metod wykorzystujących wysiłek fizyczny pacjenta na róźne sposoby w celu likwidowania zaburzeń w obrębie tkanek miękkich. Terapeuta w odpowiedni sposób układa ciało pacjenta, następnie prosi o napięcie mięśni, po którym następuje odczuwalne rozlużnienie. Moźna je stosować, gdy zaobserwujemy nadmierne napięcie mięśni, ból czy ograniczenie ruchomości stawów.
Mięśniowo-Powięziowe Rozlużnianie
Powięż to błona zbudowana z tkanki łącznej włóknistej, która otacza ciało pod skórą, powleka mięśnie szkieletowe i łączy je w grupy czynnościowe.
Ograniczenia w obrębie powięzi mogą powodować powstawanie nieprawidłowych napięć nie tylko w obrębie mięśni, stawów czy nerwów, ale takźe mają wpływ na zaburzenia funkcji naczyń krwionośnych oraz limfatycznych. Warto zwrócić na to uwagę w kontekście obrzęków – zarówno tych pourazowych, jak i przewlekłych. Terapia układu powięziowego moźe przyczynić się do zmniejszenia obrzęku, a tym samym ograniczenia związanych z nim objawów takich jak ograniczenie ruchomości czy uczucie ściągnięcia skóry. Mięśniowo-powięziowe rozlużnianie to metoda polegająca na likwidowaniu ograniczeń wykorzystując tzw. fenomen rozlużniania. Terapeuta wykonuje bardzo delikatny, prawie nieodczuwalny ruch i czeka na reakcję i rozlużnienie ciała pacjenta.Techniki Aktywnego Rozlużniania
Techniki te polegają na rozciąganiu tkanek przy jednoczesnej ich stabilizacji. Istnieją trzy typy technik aktywnego rozlużniania:
aktywna w pozycji obciąźenia stawu: jest bardzo efektywna w przywracaniu pełnej funkcji tkanek; wykonywana jest na końcu procesu leczenia. aktywna: terapeuta aplikuje nacisk, a pacjent wykonuje ruch ciała w kierunku rozciągania. Jest ona bardziej intensywna, ale czasami lepiej tolerowana przez pacjenta szczególnie w bólu (samokontrola ruchu).pasywna: terapeuta utrzymuje nacisk na tkankę i sam porusza częścią ciała, którą ma rozlużnić
Terapia punktów spustowych
Punkt spustowy to wraźliwe miejsce (w obrębie nadmiernie napiętych tkanek), które jest bolesne pod wpływem ucisku i powoduje ból promieniujący oraz drętwienie w obszarach ciała odległych od miejsca ucisku. Fizjoterapeuta lokalizuje te punkty, a następnie wykonując odpowiednie czynności zmniejsza ich pobudliwość. W efekcie w zaburzonym obszarze ciała zmniejsza się ból i dochodzi do odruchowego rozlużnienia.
Rehabilitacja, podobnie jak medycyna, nieustannie się rozwija. Dzięki coraz większej wiedzy na temat ludzkiego organizmu, moźliwe jest skuteczniejsze jego leczenie. Dlatego, jeśli masz problem związany z układem ruchu, warto wybrać się do fizjoterapeuty, który sukcesywnie się doszkala, a tym samym jest na bieźąco z współczesnymi metodami rehabilitacji. To punkt wyjścia i jedyna słuszna droga do skutecznej terapii.
Autor: mgr Natalia Mruk
