Mieli być elitarną organizacją „rasy panów”. Przyjęli w swoje szeregi tych, którymi gardzili. Czy zbrodnia może łączyć mocniej niż tożsamość narodowa?
W Państwa ręce oddajemy nie kolejną książkę o tematyce wojennej czy militarnej. Oddajemy głębokie międzynarodowe studium na temat uczestnictwa nie-Niemców w Waffen-SS. Historycy z różnych krajów Europy poddają analizie postawy i motywacje ochotników, przypominają o ich działalności i przyglądają się procesom rekrutacji na poszczególnych etapach wojny.
Czy oddziały duńskie różniły się od francuskich? Skąd brał się entuzjazm ukraiński? Dlaczego nie udało się stworzyć oddziału złożonego z samych Polaków? Jak dziś wygląda oficjalna historyczna narracja dotycząca kolaboracji w poszczególnych państwach europejskich? Co działo się z ochotnikami po zakończeniu wojny? Między innymi na te pytania odpowiada książka „Waffen-SS” w oparciu o solidny materiał badawczy.
„Dążyliśmy do przedstawienia subtelniejszego i bardziej wyważonego, bliższego prawdy obrazu kolaboracji w Europie podczas drugiej wojny światowej, próbując również przełamać metodologiczne granice historiografii i danego okresu dziejów poprzez prezentację rozpraw autorstwa badaczy z różnych krajów. (…) O ile losy głównych ofiar tej wojny – robotników przymusowych, Żydów, jeńców, przeciwników politycznych nazistowskich Niemiec, ludności słowiańskiej – bywają niekiedy przedstawiane w ujęciu porównawczym i/lub ponadnarodowym, o tyle sprawców bada się zasadniczo z perspektywy narodowej (o ile się to czyni)”.
