W książce „Legionowo Przystanek dawniej i dziś” opisana jest historia powstania Legionowa i dzielnicy Przystanek. Nie wszyscy wiedzą, że w roku 1918 nasza miejscowość nazywała się Jabłonna, potocznie zaś mieszkańcy mówili Jabłonna Nowa.
Niedaleko stacji kolejowej znajdowały się koszary wojskowe, a po drugiej stronie szklana huta. W roku 1919 przybył do koszar gen. Bolesław Roja i nazwał część koszarową na cześć Legionów – Legionowo. Z biegiem czasu cała miejscowość przyjęła tę nazwę.
Od 1930 r. Legionowo było już gminą z uprawnieniami miejskimi i liczyło prawie 8 tysięcy mieszkańców. Koniecznością stało się wybudowanie kościoła w Legionowie, którą zainicjował Hrabia Maurycy Potocki ofiarując działkę posadowioną na niewielkim wzniesieniu, przy ulicy ks. Józefa Schabowskiego. Rozpoczęła się budowa kościoła, którą ukończono w 1931 roku. Dynamiczny rozwój naszego miasta, które liczyło już 12 tysięcy mieszkańców zostało przerwane w 1939 r. przez hitlerowskiego okupanta i wybuch drugiej wojny światowej. Później po latach zmagań z okupantem mieszkańcy Legionowa zaczęli odbudowywać miasto.
Z małej podmiejskiej osady willowej powstała 50 tysięczne aglomeracja, która może świecić przykładem nowoczesnego miasta. Obecna infrastruktura jest przykładem nowoczesnego miasta, dzięki inwestycjom w dużej mierze pozyskanych ze środków unijnych.
Tadeusz Szulc
Warto wiedzieć, że autor książki to także wielki działacz społeczny i sportowy. Autor książki „Legionowo Przystanek dawniej i dziś” urodził się i wychowywał na Przystanku. Jego wspomnienia z dzieciństwa są świadectwem rozwoju dzielnicy i całego miasta.
Dziesięć kadencji w Radzie Miasta Legionowo. W kadencji 2002/2006 wiceprzewodniczący Rady Miasta. W Klubie Sportowym Legionovia od 1958 roku. Tadeusz Szulc, związany jest z Legionovią od 1958 roku, najpierw jako piłkarz (lewy obrońca), a potem działacz aż do dnia dzisiejszego. Można powiedzieć, że jest on żywą historią legionowskiego klubu. Warto dodać, że jest społecznikiem nie tylko na polu sportowym. Już w latach 70-tych klub działał przy szkole Ministerstwa Spraw Wewnętrznych pod nazwą „Gwardia”. Kiedy 31 maja 1988 zarząd Gwardii postanowił rozwiązać klub. Wtedy to społeczni działacze, na których czele stanął Tadeusz Szulc nie pozwolili zamknąć klubu. Jest jednym z współtwórców największych sukcesów klubu. Przez całą swoją karierę związany był z mazowiecką piłką, a pisanie i pomaganie innym stało się jego hobby.
Legionowo od 2007 r. honoruje społeczników legionowskich statuetką gen. Bolesława Roi – ojca chrzestnego nazwy Legionowo. W 2009 roku minęła 90. rocznica nadania nazwy Legionowo. Jak już wcześniej wspomniano, tę zaszczytną nazwę nadał koszarom wojskowym w podwarszawskiej Jabłonnie w pierwszym kwartale 1919 r. gen. Bolesław Roja – organizator pierwszych jednostek odrodzonego Wojska Polskiego, stanowiących o suwerenności niepodległego państwa. W 2007 roku Tadeusz Szulc otrzymał statuetkę Zasłużeni dla Miasta Legionowo.
Zachęcam do przeczytania książki. Autor pisząc tę książkę ocalił „od zapomnienia czasy, gdy powstawało Nasze Miasto i rozwijała się Nasza Dzielnica, czasy kiedy trzeba było walczyć
z niemieckim okupantem podczas II wojny światowej, powojenne czasy mojego dzieciństwa, chłopaka urodzonego i wychowywanego na Przystanku”.
Książkę można kupić w Muzeum Historycznym w Legionowie, przy ulicy Adama Mickiewicza 23.
/-/ Ewa Milner – Kochańska
Konkurs
Osoba, która prześlę poprawną odpowiedź na adres zdrowie@um.legionowo.pl, otrzyma książkę z dedykacją od autora
Pytanie: Jak nazywała się nasza miejscowość w 1918 roku?
