Anna Soszyńska urodziła się w Warszawie w lipcu 1915 r. W czasie okupacji hitlerowskiej pracowała jako pielęgniarka w prywatnej lecznicy „Omega” znajdującej się w Alejach Jerozolimskich. Była łączniczką Armii Krajowej. Niestety brak informacji o jej udziale w Powstaniu Warszawskim, po którym została (wraz z matką i córką) wywieziona do Rzeszy.
Po wojnie bezskutecznie poszukiwała swojego męża. W tym czasie potrzebowano pielęgniarki do Stacji Opieki nad Matką i Dzieckiem, utworzonej przez Misję Angielską w Nieporęcie i tak rozpoczęła się jej działalność dla lokalnej społeczności. Zamieszkała na plebanii – początkowo w jednym, później w dwóch pokojach (z wejściem od strony kościoła) udostępnionych przez proboszcza ks. Paulina Borsa. Gdy w 1950 r. Misja Angielska zakończyła swoją działalność w jednym z jej baraków utworzono urząd gminy, w drugim zaś ośrodek zdrowia. Praca odbywała się przy lampach naftowych i z wykorzystaniem zasobu leków oraz opatrunków pozostałych z UNNRA. Dopóki nie zorganizowano odbywających się raz w tygodniu wizyt lekarza internisty i stomatologa, Soszyńska była jedynym wykwalifikowanym pracownikiem, pełniąc w ośrodku wszystkie możliwe funkcje. Na czas jej pracy w Nieporęcie przypadł okres powojennego wyżu demograficznego. Przyjęła na świat setki nowych mieszkańców, dowożona furmanami do rodzących matek w najodleglejsze zakątki gminy, bez względu na godzinę, dzień i porę roku.
Anna Soszyńska działała społecznie, choćby przez angażowanie się w działalność odnoszącego sukcesy szkolnego zespołu artystycznego. Zmarła na nowotwór 5 sierpnia 1958 r. przeżywszy 43 lata. Została pochowana na miejscowym cmentarzu. Do dziś wielu mieszkańców wspomina ją z wdzięcznością i rozrzewnieniem.
Konrad Szostek
Patroni wydawnictwa:
