Ignacy Kwiatkowski (1874–1940) – zasłużony działacz społeczny z Jabłonny, ofiara terroru hitlerowskiego.
Urodził się 23 lutego 1874 r. we wsi Olszewnica Stara w gminie Góra. Już jako kilkunastoletni chłopiec uczestniczył w spotkaniach patriotycznych organizowanych przez Jopkowicza – syna nauczyciela z Olszewnicy. W 1898 r. ożenił się z Marianną Bienias i na stałe zamieszkał w Jabłonnie. Był właścicielem 12-morgowego gospodarstwa. W 1905 r. wstąpił do Polskiej Partii Socjalistycznej, włączył się w organizację strajków politycznych. Stworzył komórkę PPS w Jabłonnie. W czasie rewolucji 1905 r. dowoził żywność strajkującym robotnikom w Warszawie. W 1906 r. założył oddział Polskiej Macierzy Szkolnej w Jabłonnie. Był jej aktywnym działaczem i skarbnikiem. Członkowie tej organizacji, w porozumieniu z hr. Eugenią Potocką, doprowadzili do wzniesienia w Jabłonnie budynku szkolnego i utworzenia prywatnej szkoły Macierzy. I. Kwiatkowski zaangażował się także w powstanie straży ogniowej, co tak wspominał w 1938 r.: W roku
1912 byłem również założycielem i przez 10 lat członkiem Straży Ogniowej w Jabłonnie, która poza właściwym jej przeznaczeniem miała za zadanie podtrzymywanie ducha polskości i kultywowanie polskich tradycji narodowych.
Podczas okupacji niemieckiej 1915–1918 stał się jednym z ważniejszych działaczy społecznych w Jabłonnie. Działał jako wiceprezes Rady Miejscowej Opiekuńczej i członek komisji szkolnej rady gminy Jabłonna. W październiku 1915 r. objął obowiązki kasjera gminnej Kasy Pożyczkowo-Oszczędnościowej dla Włościan w Jabłonnie. Ponadto był zastępcą komisarza Jana Mireckiego – komendanta Straży Obywatelskiej Okręgu Jabłonna. W latach 1917–1918 aktywnie wspierał działalność Polskiej Organizacji Wojskowej, w której sprawował potajemnie funkcję skarbnika. 11 listopada 1918 r. wziął udział w akcji rozbrojenia Niemców w koszarach przy stacji Jabłonna (obecnie Legionowo).
W sierpniu 1920 r., podczas wojny polsko-rosyjskiej I. Kwiatkowski współpracował z terenowym aparatem kontrwywiadu wojskowego. Został ochotnikiem wywiadowcą Frontowej Stacji Kontroli nr 3, która podlegała Oddziałowi II w dowództwie I Armii WP. Jej funkcjonariusze pod komendą por. Borodzicza zajmowali się zwalczaniem szpiegostwa i działalności wywrotowej. Po zakończeniu działań wojennych, będąc rolnikiem w Jabłonnie, I. Kwiatkowski nadal aktywnie uczestniczył w życiu społecznym gminy. Pełnił funkcję ławnika gminnego, członka zarządu Straży Ogniowej. Należał do koła LOPP, Kółka Rolniczego, sekcji Opieki Społecznej i Dożywiania Bezrobotnych. W 1925 r. został skarbnikiem Komitetu Budowy Kościoła w Jabłonnie. Pod koniec lat 30. przekazał do nowej świątyni sztandar z czasów rewolucji 1905 r. z wyhaftowanym białym orłem. Tuż przed wybuchem II wojny był członkiem rady gminy Jabłonna i zastępcą wójta (podwójcim).
W 1940 r. I. Kwiatkowskiego aresztowała niemiecka policja bezpieczeństwa i członkowie Schelbschutzu z Jabłonny. 26 lutego 1940 r. został rozstrzelany wraz ze 190 więźniami na skraju Puszczy Kampinoskiej koło Palmir. Jego szczątki zostały zidentyfikowane podczas prac ekshumacyjnych przeprowadzonych w maju 1946 r. Obecnie spoczywa on na Cmentarzu Mauzoleum
w Palmirach (kwatera XI/20).
Jacek Emil Szczepański
