Jerzy Odrowąż-Pieniążek (1890-1974) – saper wojskowy, kierownik robót fortyfikacyjnych pod Serockiem w sierpniu 1920 r.
Jerzy Pieniążek urodził się 10 marca 1890 r. w Tomaszowicach w woj. lubelskim jako syn uczestnika Powstania Styczniowego Wojciecha Odrowąża-Pieniążka i Bronisławy Olizar-Wołczkiewicz. Uczęszczał do szkoły Edwarda Rontalera w Warszawie, a następnie do Gimnazjum im. Króla Stefana Batorego we Lwowie. W 1905 r. uczestniczył w strajku szkolnym. W latach 1907–1912 studiował na Wydziale Chemicznym Politechniki Federalnej w Zurychu. Przez kolejne dwa lata pracował na Wydziale Chemicznym Politechniki Monachijskiej. W latach 1914-1917 służył jako ochotnik w armii francuskiej. W latach 1917–1918 był asystentem prof. Chaima Weizmana w laboratorium admiralicji brytyjskiej w Londynie. Potem, do 1919 r., pracował w angielskim ministerstwie lotnictwa i ministerstwie wojny. W 1919 r. został przydzielony do polskiej misji wojskowej w Paryżu.
W czasie wojny z bolszewikami, jako porucznik, kierował między innymi pracami fortyfikacyjnymi na odcinku „Zegrze” – podserockiej linii obrony. W Wojsku Polskim służył do 1926 r. Był współzałożycielem Oficerskiego Yachtklubu Rzeczypospolitej Polskiej, a także długoletnim członkiem zarządu Polskiego Towarzystwa Heraldycznego. W 1925 r. został współzałożycielem pierwszego w Polsce klubu konnej gry polo.
19 marca 1939 r. otrzymał awans na stopień kapitana rezerwy. W czasie wojny z Niemcami był dowódcą kompanii saperów. Podczas okupacji żołnierz Armii Krajowej ps. „Władysław Jur”. W 1940 r. został aresztowany i był więziony w alei Szucha, potem przy Daniłowiczowskiej i na Pawiaku.
Po II wojnie światowej pracował jako starszy radca techniczny w Centralnym Urzędzie Planowania, a następnie w Urzędzie Patentowym. Zmarł 30 grudnia 1974 r. i pochowany został na Cmentarzu Powązkowskim w Warszawie, kwatera 39, rząd 3, miejsce 21.
Mirosław Pakuła
Patroni wydawnictwa:
