Licząca 25 km linia kolejowa łącząca Łajski z Nasielskiem została oddana do użytku 25 lutego 1939 r. po niespełna 10 miesiącach od rozpoczęcia budowy. Głównym celem jej powstania było ominięcie twierdzy Modlin i skrócenie trasy z Legionowa do Nasielska o ponad 11 km. Dzięki połączeniu z oddaną do użytku w 1936 r. linią Legionowo-Tłuszcz pociągi jadące w Wilna i Białegostoku do Gdyni mogły z łatwością omijać warszawski węzeł kolejowy.
Praktycznie za całej swojej długości była to linia jednotorowa (za wyjątkiem stacji początkowej Łajski), na której zlokalizowano rozjazdy i bocznice umożliwiające formowanie składów. Na znacznym odcinku tory przebiegały przez niezwykle trudny teren jakim były podmokłe nadnarwiańskie łąki. Dużym wyzwaniem była również przeprawa przez rzekę – w tym celu w okolicach Orzechowa przerzucono pięcioprzęsłowy most nad Narwią. Równolegle zadbano również o stworzenie infrastruktury towarzyszącej. W Skrzeszewie i Wójtostwie wybudowano budynki dworcowe, a wzdłuż całej linii stworzono sieć przepustów, mostków oraz dróg dojazdowych i towarzyszących. Jedną z największych inwestycji było wybudowanie wiaduktu w Skrzeszewie, który miał zapewnić bezkolizyjne skrzyżowanie z drogą Nowy Dwór Mazowiecki-Marki (dzisiejsza droga wojewódzka nr 631)
Nowa linia do Nasielska funkcjonowała zaledwie kilka miesięcy – we wrześniu 1939 r. podczas walk z Niemcami polscy saperzy wysadzili w powietrze most w Orzechowie. W trakcie okupacji tory zostały rozebrane i wywiezione przez Niemców. W okresie powojennym linia ulegała dalszej degradacji – znaczna część budynków jak i też nasypów została rozebrana przez okoliczną ludność poszukującą deficytowych materiałów budowlanych. Nie mniej jednak do dziś dnia w terenie nadal widoczne są pozostałości linii – peron w Skrzeszewie, budynek stacji w Wójtostwie oraz filary mostu w Orzechowie, po których przerzucono nitkę rurociągu „Przyjaźń”.
