Mosa Anderson (1891–1978) – działaczka Save the Children Found, założycielka placówki Misji Angielskiej w Nieporęcie.
Mosa Anderson urodziła się w 1891 r. w Szkocji. Wyższe wykształcenie zdobywała w Paryżu, gdzie uczyła się języka rosyjskiego. Po powrocie z Francji została poproszona przez Dorothy Buxton o pomoc w współtworzeniu Cambridge Magazine. Gdy w 1919 r. Buxton wraz ze swoją siostrą Eglantyne Jebb założyły organizację humanitarną Save the Children Found (SCF), Anderson zaangażowała się w działalność w organizacji. Wyjechała do Manchesteru, gdzie pracowała nad „Notatkami z prasy zagranicznej” w Manchester Guardian, przewodnicząc pracom redakcyjnym do 1921 r. W latach 20. uczestniczyła w letniej szkole SCF oraz konferencji esperanto w Genewie. W 1923 r. została sekretarką posła Charlesa Roden Buxtona. W latach 1933–1967 była członkiem Rady SCF.
Mosa Anderson jako przedstawiciel organizacji pierwszy raz wizytowała zrujnowaną działaniami wojennymi gminę Nieporęt prawdopodobnie w kwietniu 1946 r. Już 1 lipca 1946 r. utworzyła w Nieporęcie pierwszą w Polsce placówkę Misji Angielskiej. Jej siedzibą był budynek szkoły oraz dwa drewniane baraki. Praca placówki polegała na leczeniu ludności (zwłaszcza dzieci), działalności profilaktycznej, dożywianiu oraz pomocy w edukacji przedszkolnej. Tak o działalności nieporęckiej Misji i pracy M. Anderson pisała ówczesna prasa: W szkole jest siedziba Angielskiej Misji pomocy polskim dzieciom. Na czele stoi niestrudzona p. Mosa Anderson. Okoliczni chłopi dobrze znają smukłą postać Angielki. Brak im po prostu słów uznania, gdy o niej mowa. Znają ją przede wszystkim dzieci i matki. Od ziemianki, od wsi do wsi wędruje p. M. Anderson. Zna każdą ziemiankę – bunkier, gdzie mieszkają ludzie. (…) Angielka, p. Mosa Anderson jest bardzo zadowolona ze swojej pracy. Rozumie już po polsku i ma nadzieję, że w krótce będzie już dobrze mogła mówić naszym językiem (…) cieszy się, że jest – jak sama mówi – w środku życia wsi.
W drugą rocznicę pracy Misji, w lipcu 1948 r. M. Anderson zorganizowała w Nieporęcie specjalną uroczystość z udziałem brytyjskiego ambasadora w Polsce. Anderson zakończyła swą działalność w Polsce 1950 r. Przez 4 lata wraz z Misją Angielską niosła nieocenioną pomoc mieszkańcom w tych trudnych powojennych czasach. Warto wspomnieć, że była również członkinią Międzynarodowej Ligi Kobiet na rzecz Pokoju i Wolności oraz autorką kilku publikacji: Germany and Europe’s future (1946), Noel Buxton: A Life (1952), Henry Joseph Wilson: Fighter for Freedom (1953).
Konrad Szostek
