Stanisław Szelowski urodził się 9 maja 1895 roku w Zgłobicach, w powiecie tarnowskim, jako siódme dziecko Petroneli i Feliksa Szelowskich. Ojciec jego był administratorem majątku w Zbylitowskiej Górze.
W latach 1905-1914 uczęszczał do gimnazjów w Jaśle i Dębicy. 4 sierpnia 1914 r. rozpoczął służbę w I Brygadzie Legionów Polskich. W 1915 r. został postrzelony w płuco. Po wyjściu ze szpitala w 1916 r. został sekretarzem w Zarządzie Miasta Opoczno. W latach 1917-1922 studiował prawo na Uniwersytecie Jagiellońskim. W okresie wojny polsko-bolszewickiej służył w 1. Pułku Ułanów w Dębicy.
W latach 1921-1929 pełnił funkcję sekretarza w starostwach w Miechowie, w Mińsku Maz. i w Grodzisku. W 1929 r. po odnowieniu rany z okresu Legionów został przeniesiony w stan spoczynku. Po powrocie do zdrowia został wybrany 14 lutego 1932 r. wójtem gminy Legionowo. W tym czasie siedziba gminy znajdowała się willi przy ul. Mickiewicza 23 (obecnie siedziba Muzeum Historycznego w Legionowie). Okres rządów Szelowskiego przypada na lata intensywnego rozwoju gospodarczego oraz rozbudowy gminy. Ważnym wydarzeniem było ujednolicenie nazw gminy, stacji kolejowej i koszar, dla których przyjęto wspólną nazwę Legionowo. Jako wójt gminy Legionowo został odznaczony Srebrnym Krzyżem Zasługi, Brązowym Medalem za Długoletnią Służbę i Krzyżem Niepodległości.
W okresie pracy w Legionowie Stanisław Szelowski sprawował funkcję Prezesa Ochotniczej Straży Pożarnej w Legionowie. W okresie prezesury Szelowskiego legionowska OSP przechodziła intensywny rozwój. Na przełomie lat 1932 i 1933 otrzymała ona sikawkę motorową marki „Lis”, a w 1939 r. samochód ciężarowy marki „Polski Fiat”. W marcu 1934 r. został wybrany na członka zarządu Oddziału Warszawskiego Związku Straży Pożarnych RP.
Szelowski pozostawał wójtem gminy Legionowo do kwietnia 1939 r., kiedy został wybrany pierwszym burmistrzem Rembertowa. Funkcję tę pełnił również w okresie okupacji. W latach wojny był członkiem ZWZ/AK i współpracował z przeniesionym do Rembertowa z Legionowo dr Franciszkiem Amałowiczem „Tatarem”, który został dowódcą III Rejonu „Dęby” VII Obwodu „Obroża”. W 1944 r. zagrożony aresztowaniem Szelowski wyjechał do Drewnicy.
Po zakończeniu wojny podjął pracę w Spółdzielni Rejonowej Rolniczo-Handlowej i Mleczarskiej w Piasecznie. Następnie został skierowany na Śląsk i podjął pracę w Zarządzie Miejskim w Bytomiu w charakterze Naczelnika Wydziału Kontroli. W 1946 r. zawarł małżeństwo, z którego narodził się syn. W 1950 r. przeniósł się do Choszczówki pod Legionowem. Zmarł w wyniku zawału serca 18 maja 1957 r. Pochowany został na cmentarzu w Rembertowie (kw. III A rząd 9 miejsce 20).
Rafał Degiel
Patroni wydawnictwa:
