Urodził się 24 października 1911 r. w Nieporęcie. Od 1937 r. służył w 80. Pułku Piechoty Strzelców Nowogrodzkich w Słonimiu. Po napaści Związku Radzieckiego na Polskę, już 18 września 1939 r. znalazł się w niewoli w Szepietówce na Ukrainie. Od 30 września przebywał w obozie NKWD w Równem.
Po 11 miesiącach, 2 września 1941 r. trafił do Armii Andersa w Tockoje, gdzie został zweryfikowany przez Podoficerską Komisję Weryfikacyjną 18. PP jako podoficer zawodowy. W czerwcu 1942 r. z wynikiem bardzo dobrym ukończył kurs Dowódców Plutonów przy Szkole Podchorążych Rezerwy 6. DP Polskich Sił Zbrojnych w ZSRR. Przeszedł cały szlak Armii Andersa, czego pamiątką oprócz dokumentów jest też skórzany portfel z napisem: „Pamiątka z Indji Osiedle Polskie KOLHAPUR”. We Włoszech, Szyperek służył w 18. Lwowskim Batalionie Strzelców.
Za swoją służbę został odznaczony Krzyżem Srebrnym Orderu Wojennego Virtuti Militari oraz dwukrotnie Krzyżem Walecznych. Otrzymał też Krzyż Pamiątkowy Monte Cassino. Został uprawniony do noszenia Odznaki za Rany oraz Gwiazdy Italii.
Szyperek przeżył wojnę, ale zginął w wyniku wybuchu miny w Rawennie 29 września 1946 r. Początkowo został pochowany na cmentarzu w Forli, później ekshumowany na polski cmentarz wojenny w Bolonii.
Konrad Szostek
