W Polsce na otępienie i zaburzenia pamięci choruje blisko pół miliona ludzi. Prawie połowa z nich jest dotknięta najcięższą postacią – chorobą Alzheimera.
Wbrew powszechnym opiniom, zaburzenia te nie dotyczą tylko osób starszych i nie są normalnym objawem starzenia się. Oprócz choroby Alzheimera, Parkinsona czy Pika, do demencji mogą prowadzić również choroby naczyniowe, takie jak udar, wylew, zawał serca, a nawet wysokie ciśnienie krwi, cukrzyca i dolegliwości kardiologiczne.
Mogą dotknąć każdego z nas, w każdym wieku i czasie. Im wcześniej zauważone objawy i podjęta terapia, tym większa nadzieja na powstrzymanie choroby, a w licznych przypadkach, powrotu do sprawności. Ryzyko zachorowania znacznie wzrasta po 65. roku życia, jednak dane statystyczne wskazują, że coraz częściej schorzenie to ujawnia się również u młodszych pacjentów.
Bywa jednak, że choroba przyjmuje przewlekłą postać. Wtedy ciężar opieki medycznej, finansowej i socjalnej nad osobami, które tracą sprawność do samodzielnego życia, przejmują na siebie bliscy. Potrzebują wsparcia i życzliwości ze strony otoczenia, informacji oraz fachowej porady, aby mogli udźwignąć nadzwyczaj ciężkie brzemię, jakim jest opieka nad osobą chorą przewlekle, tracącą pamięć.
Opiekunowie, zazwyczaj członkowie rodziny – borykają się z nieprzewidywalnymi zachowaniami chorego i jego niezrozumiałymi emocjami, które utrudniają kontakt z podopiecznym.
Rozpoznaniem choroby Alheimera powinna zajmować się grupa specjalistów, ponieważ początkowe objawy są zmienne i zależne od wielu czynników. Znaczny wpływ ma osobowość chorego, przed wystąpieniem choroby, współwystępowanie zaburzeń psychicznych (depresja, lęk), choroby somatyczne i choroby mózgu. W postępowaniu diagnostycznym biorą udział neuropsycholog, psychiatra, neurolog i radiolog, a na późniejszym etapie choroby, gdy występuje nasilona niesprawność chorego, asystent socjalny.
W poradniku czytelnicy znajdą rzetelną wiedzę o przebiegu choroby, jej charakterystycznych objawach, a także o innych, występujących w wieku podeszłym zespołach otępiennych. Autorzy omówili farmakologiczne i niefarmakologiczne sposoby leczenia. Wiele miejsca poświęcili również pomocy społecznej, orzecznictwu, uregulowaniom prawnym, długoterminowej opiece pielęgniarskiej w domu chorego. Rozdział dotyczący zagadnień opieki nad chorym, ujęty jest w formie pytań i odpowiedzi, został napisany na podstwie rozmów z bliskimi pacjentów.
Naklejki do odebrania w Wydziale Zdrowia Publicznego i Spraw Społecznych
III piętro, pok. 4.25
Ewa Milner-Kochańska
Naczelnik Wydziału Zdrowia Publicznego i Spraw Społecznych
