Włosy stanowią jeden z wyznaczników zdrowia i atrakcyjności człowieka. Częstym problemem dotykającym zarówno kobiety, jak i mężczyzn jest jednak łysienie, czyli nadmierna utrata włosów. Człowiek traci oczywiście włosy każdego dnia, jednak kiedy zaczynają one wypadać w większych ilościach, jest to stan niepokojący, który wymaga interwencji. Z poniższego artykułu dowiesz się, co to jest łysienie i jakie możemy wyróżnić rodzaje łysienia. Odpowiadamy również na pytania, jakie są najczęstsze przyczyny i objawy łysienia oraz jak wygląda leczenie tego problemu.
Co to jest łysienie?
Pojęcie „łysienie” oznacza nadmierną utratę włosów, która może mieć charakter przejściowy lub trwały. Ze wzmożonym wypadaniem włosów mogą borykać się zarówno kobiety, jak i mężczyźni, a niekiedy problem nadmiernej utraty włosów może dotykać nawet dzieci i młodzieży. Jakie objawy powinny być niepokojące? Zwiększona ilość włosów na szczotce podczas czesania czy w wannie po myciu głowy powinna dać nam już sygnał alarmowy, podobnie jak widoczne przerzedzanie się włosów na głowie. Łysienie może dotyczyć zarówno ograniczonej powierzchni głowy, jak i całej głowy, a jego przyczyn można wyróżnić bardzo wiele. Łysienie należy odróżnić od wypadania włosów związanego z zakończeniem ich naturalnego cyklu życia, które jest procesem w pełni naturalnym.
Rodzaje łysienia
Gdy włosy zaczynają wypadać w nadmiernej ilości, przyczyna może leżeć w genach – może to jednak również wiązać się z prowadzonym trybem życia, a także z szeregiem innych czynników. Można wyróżnić różne rodzaje łysienia, które różnią się objawami i przyczynami, a także sposobem leczenia i rokowaniami. W zależności od przyczyny powstania problemu wyróżnia się łysienie:
- telogenowe,
- androgenowe,
- bliznowaciejące,
- łojotokowe,
- plackowate.
Przyczyny i objawy łysienia
Do najczęstszych przyczyn łysienia zalicza się obecność chorób i zaburzeń, które wpływają na ogólny stan i kondycję organizmu. Zalicza się do nich anemię i zaburzenia hormonalne, w tym nadczynność i niedoczynność tarczycy czy menopauzę, a także cukrzycę. Do łysienia mogą przyczynić się również choroby autoimmunologiczne, w tym choroba Hashimoto, a także choroby skóry i wiele innych schorzeń. Z łysieniem może wiązać się również nieodpowiednia dieta i związane z nią niedobory składników odżywczych, witamin i minerałów. Problem może stanowić również niekiedy przyjmowanie niektórych leków, w tym leków hormonalnych, przeciwgrzybiczych, przeciwdepresyjnych i przeciwnowotworowych. Za łysienie odpowiadają również niejednokrotnie uwarunkowania genetyczne. Do innych przyczyn łysienia można zaliczyć narażenie na kontakt z chemikaliami i zatrucie metalami ciężkimi. Niejednokrotnie za problem odpowiada również niewłaściwa pielęgnacja i stylizacja włosów, a nawet czynniki takie jak przewlekły stres i nadmierne napięcie emocjonalne.
Jak wygląda diagnostyka i leczenie łysienia?
Leczenie łysienia u kobiet i mężczyzn wymaga indywidualnego podejścia dostosowanego do zdiagnozowanej wcześniej przyczyny problemu. W diagnostyce pomocny jest oczywiście wywiad lekarski, poza tym konieczne będzie zapewne przeprowadzenie badania trychologicznego. Lekarz może zalecić pacjentowi również wykonanie badań laboratoryjnych krwi oraz dodatkowych badań specjalistycznych.
Leczenie dobiera się do przyczyny, która przyczyniła się do łysienia. Jeśli za problem łysienia odpowiadają niedobory, konieczne będzie zapewne dobranie odpowiedniej suplementacji – szczególnie ważne mogą być witaminy z grupy B, witamina E, witamina A, a także minerały, w tym selen, krzem i cynk. W przypadku łysienia androgenowego stawia się na leki ogólne i miejscowe. Miejscowo na łysienie androgenowe typu męskiego najczęściej stosuje się minoksydyl, natomiast doustnie finasteryd blokujący działanie DHT. W przypadku łysienia androgenowego typu żeńskiego (np. występującego w okresie okołomenopauzalnym) wykorzystuje się miejscowo minoksydyl, a doustnie preparaty estrogenowe. Jeśli za łysienie odpowiadają choroby skóry czy schorzenia ogólne, należy zająć się głównie ich terapią, a dopiero potem działać objawowo. Niekiedy stawia się nie tylko na leczenie farmakologiczne, ale też zabiegowe, w tym na przeszczep włosów.
