Według Światowej Organizacji Zdrowia (WHO) i Międzynarodowego Towarzystwa Kontynencji (ICS) nietrzymanie moczu (NTM) to niekontrolowane i bezwiedne oddawanie moczu, spowodowane nadpobudliwością mięśni pęcherza, osłabieniem mięśni dna miednicy lub chorobami układu nerwowego, które w efekcie stanowią problem socjalny i higieniczny.
Mięśnie dna miednicy, otaczające ujście pęcherza moczowego, wiotczeją z wiekiem, są także poddawane szczególnie silnemu obciążeniu podczas ciąży i porodu. Grupa najbardziej narażona na nietrzymanie moczu to starsze kobiety, które rodziły dzieci. Dotyczy to 15-30% populacji kobiet, przy czym połowa z nich nigdy nie szuka pomocy lub rozpoczyna leczenie po latach życia z tym problemem. NTM dotyczy nawet 70-80% kobiet po sześćdziesiątce. Jednak tylko 16-20% chorych zgłasza się do lekarza z tą przykrą dolegliwością. Wbrew opiniom nietrzymanie moczu nie jest skutkiem tylko procesu starzenia się. To raczej objaw nieprawidłowej pracy dolnych dróg moczowych, czy pęcherza, zwieracza i cewki moczowej. Nietrzymanie moczu może być wywołane przez infekcję układu moczowego, kamicę, osłabienie cewki moczowej, obniżenie pęcherza, zwiotczenie mięśni miednicy, otyłość i zaparcia. Również przez naturalny brak żeńskich hormonów-estrogenów, które w 30% decydują o szczelności pęcherza. Dolegliwość ta może się pojawić także po operacjach ginekologicznych, urazach rdzenia kręgowego i skomplikowanych porodach. W wyniku takich schorzeń lub starzenia się mięśnie tracą naturalną elastyczność. Są mniej sprawne, nie zamykają ujścia pęcherza i mocz zaczyna wyciekać wbrew naszej woli.
Nietrzymanie moczu jest kłopotliwe i wstydliwe – utrudnia utrzymanie czystości, zaburza kontakty seksualne i często uniemożliwia prowadzenie życia towarzyskiego, a także może wywołać podrażnienia i zakażenia. Nietrzymanie moczu określane jest mianem choroby społecznej, a nawet inwalidztwa. Ludzie są gotowi na wszystko, by podporządkować tej dolegliwości całe swoje życie. Tymczasem specjaliści zgodnie twierdzą, że niemal w każdym przypadku możliwe jest uzyskanie poprawy i wyleczenie tego schorzenia. W pierwszej kolejności należy odrzucić przekonanie, że jest to nieodłączny wynik starzenia się organizmu.
Specjaliści zalecają kobietom cierpiącym na wysiłkowe nietrzymanie moczu jako leczenie pierwszego wyboru ćwiczeń Kegla, które utrzymują pęcherz we właściwym miejscu i zapewnią prawidłowe funkcjonowanie narządu. Ćwiczenia Kegla pod koniec lat 40-tych opisał Arnold Kegel jako sposób leczenia kobiet z wysiłkowym nietrzymaniem moczu. Ćwiczenia Kegla są najskuteczniejsze przy łagodnym nietrzymaniu moczu, ale bywają pomocne także w innych przypadkach. Ćwiczenia Kegla polegają na wzmocnieniu mięśni dna miednicy, szczególnie mięśnia łonowo-guzicznego, poprzez napinanie tych mięśni i utrzymywanie napięcia.
Książka pt. „Nietrzymanie moczu” autorstwa Piotra Radziszewskiego i Piotra Dobrońskiego, wybitnych chirurgów z kliniki neurologii – w przystępny i przejrzysty sposób przybliża czytelnikowi problematykę nietrzymania moczu, omawiając rodzaje schorzenia oraz sposoby leczenia. W poradniku zamieszczono adresy pracowni urodynamicznych w poszczególnych województwach i adresy stowarzyszeń wspierających osoby cierpiące na nietrzymanie moczu.
/-/ Ewa Milner-Kochańska
Naczelnik Wydziału Zdrowia Publicznego i Spraw Społecznych
KONKURS
Osoba, która pierwsza odpowie na pytanie i prześle poprawną odpowiedź na maila: zdrowie@um.legionowo.pl otrzyma książkę i kulki do ćwiczenia mięśni Kegla (od Natur Produkt Zdrovit Sp. z o. o. w Warszawie dystrybutora suplementu FEMINOST)
Pytanie: Jak inaczej nazywają się kulki do ćwiczenia mięśni Kegla?
