Blisko 80 lat temu na początku października 1942 roku w czasie II wojny światowej doszło w Legionowie do straszliwej zbrodni. Podczas likwidacji żydowskiego getta ok. 200 osób zostało zamordowanych a około 1,5 tys. trafiło do obozu w Treblince.
Getto w Legionowie zostało utworzone 15 listopada 1940 r. Hitlerowcy osiedlili w nim przymusowo żydowskich mieszkańców Legionowa, gminy Jabłonna, gminy Nieporęt oraz uchodźców z kilkunastu miejscowości północnego Mazowsza (m.in. z Nowego Dworu i Serocka). Granice getta wyznaczały ulice: Pomorska, Zygmuntowska, Krakowska, Sobieskiego do okolic dzisiejszych ulic Rejtana i Traugutta, a następnie ulice Listopadowa, Kazimierza Wielkiego (odcinek na dzisiejszej ulicy Mieszka I), Prymasowska i Kozietulskiego.
Według danych z 1941 r. w getcie przebywały 2474 osoby. Jego granice wskazywały drewniane tablice informacyjne i patrole granatowej policji. Getto nie było ogrodzone, ale za jego opuszczenie groziła śmierć. Tylko w okresie od 1 lutego do 31 sierpnia 1942 r. niemiecka żandarmeria zamordowała 37 Żydów schwytanych poza jego terenem.
Legionowskie getto zostało zlikwidowane 3 października 1942 r. W czasie akcji „przesiedleńczej” Niemcy zamordowali na miejscu ok. 200 osób. Większość mieszkańców została wywieziona do obozu zagłady w Treblince, gdzie również spotkała je śmierć. Już po likwidacji getta ok. 50 osób zbiegłych podczas akcji likwidacyjnej żandarmeria zamordowała w lesie na Bukowcu.
Źródło: Muzeum Historyczne w Legionowie
