Sonata fortepianowa Es – dur Ludwiga van Beethovena powstała w latach 1800 – 1801. Wydano ją razem z Sonatą cis – moll op. 27 nr 2 znaną jako „Księżycowa”. Oba utwory zostały określone przez kompozytora jako „Sonata quasi una fantasia”, co wskazuje na mniejsze przywiązanie w nich do klasycznej budowy formy sonatowej. W niedługim czasie po sonatach zostały napisane Wariacje na temat „Eroiki”. Temat wariacji został zaczerpnięty z IV części Symfonii, jednak – co ciekawe – ukazały się one na dwa lata przed opublikowaniem Symfonii.

Napisana w ciągu zaledwie czterech dni, w kwietniu 1838 roku, Kreisleriana to jedno z najsłynniejszych i ulubionych przez samego kompozytora dzieł Roberta Schumanna. Ośmioczęściowy utwór zainspirowany został fikcyjną postacią ekscentrycznego muzyka Johannesa Kreislera. Stworzony przez pisarza i muzyka, E. T. A Hoffmanna Kreisler był uważany za jego alter ego. Najprawdopodobniej również sam Schumann znalazł z nim wiele cech wspólnych.
„Roczniki pielgrzymstwa” to cykl trzech Suit skomponowanych przez F. Liszta. Powstawały one na różnych etapach jego życia i twórczości. Suita pierwsza „Szwajcaria” powstała w latach 1848 – 1854, druga – „Włochy”, w latach 1837 – 1849, jednak suplement „Venezia e Napoli”, z którego pochodzi Tarantella, powstał dopiero w roku 1859. Część trzecia powstawała najdłużej, w latach 1867 – 1887. Cały cykl obejmuje zatem 50 lat życia kompozytora i jest niezwykle wymownym i bogatym studium jego twórczości.

Magdalena Rostworowska

PROGRAM

L. van Beethoven Sonata  Es – dur op. 27  nr 1  (Sonata quasi una Fantasia)
(1770-1827) Andante  Allegro molto e vivace Adagio con espressione   Allegro vivace

Eroica Variationen  op. 35 (15 Variationen mi finale á la Fuga)

*** przerwa ***

R. Schumann   Kreisleriana
(1810-1856) Ausserst bewegt
Sehr innig und nicht zu rasch
Sehr aufgeregt
Sehr langsam
Sehr  lebhaft
Sehr langsam
Sehr rasch
Schnell und spielend
F. Liszt Tarantella z cyklu „Venezia e Napoli”
(1811-1886)
Wykonawca:

Andrzej Stefański – fortepian

Kierownictwo artystyczne cyklu – prof. Andrzej Zieliński

Andrzej Stefański naukę gry na fortepianie rozpoczął w 1949 roku w Poznaniu u prof. Antoniego Karużasa. Następnie studiował w Państwowej Wyższej Szkole Muzycznej w Warszawie u prof. Stanisława Szpinalskiego oraz prof. Zbigniewa Drzewieckiego. Studia muzyczne uzupełniał w Konserwatorium Moskiewskim (1966), pracując pod kierunkiem prof. Wiery Gornostajewej.
W latach 1970–1971 przebywał w USA kontynuując studia na Uniwersytecie Indiana u prof. György Seboka.
Koncertuje w kraju i za granicą. Występował w Belgii, Czechosłowacji, Anglii, Hiszpanii, Rosji, na Węgrzech, we Włoszech, w Niemczech oraz USA, Japonii i Korei Południowej. Nagrywał wielokrotnie dla firm płytowych, takich jak: Polskie Nagrania, Wifon, Composers Recordings Inc. (USA). Współpracuje z Polskim Radiem oraz z czołowymi Filharmoniami w Polsce.
Repertuar Andrzeja Stefańskiego jest bardzo obszerny i obejmuje utwory różnych epok, od Bacha do współczesności, ze szczególnym uwzględnieniem kompozytorów polskich (artysta nagrał m.in. wszystkie utwory fortepianowe Karola Szymanowskiego dla wytwórni Wifon, która to realizacja była pierwszą kompletną edycją utworów fortepianowych tego kompozytora w historii fonografii.
Poza działalnością koncertową Andrzej Stefański zajmuje się pracą dydaktyczną. Jest emerytowanym profesorem Uniwersytetu Muzycznego Fryderyka Chopina w Warszawie. Prowadził również chopinowskie kursy interpretacji w Japonii, w Londynie (Royal Academy of Music), w Warszawie (Towarzystwo im. F. Chopina dla pianistów zagranicznych) oraz w Korei Południowej i w Szanghaju w Chinach.