„Opowiadanie o ZOO”, jest swoistą metaforą. Przypadkowe spotkanie Piotra i Jerry’ego, jest starciem dwóch światów i dwóch postaw życiowych, klasy średniej i „marginesu”, pragmatyzmu i marzycielstwa, konformizmu i idealizmu. Padają tu pytania o kondycję ludzką, cel życia, osobowość człowieka. Świat na granicy zatracenia podstawowych wartości. Bohaterowie czują się wyobcowani, nie potrafią się porozumieć. Sztuka atakuje, za pomocą surrealistycznych skrótów sytuacyjnych konformistyczne społeczeństwo XXI wieku. Surowej krytyce poddana jest klasa średnia, pokazując jej ograniczenie, konformizm, brak wrażliwości, unikanie trudnych pytań, oscylując między realizmem i dramatem absurdu.