Prof. Bolesław Szymkiewicz „Znicz” (1907-1984) – komendant Polskiej Organizacji Zbrojnej w Legionowie, dowódca I Batalionu Legionowo Armii Krajowej.
Urodził się 27 września 1907 r. w Romanowszczyźnie pod Baranowiczami jako syn Adama i Heleny z Janisławskich. Od 1920 r. do 1928 r. uczeń gimnazjów w Łunińcu i w Baranowiczach. W latach 1928-1935 studiował na Wydziale Leśnym SGGW w Warszawie uzyskując dyplom inżyniera leśnika. W trakcie studiów (1930-1931) odbył służbę wojskową w Szkole Podchorążych Piechoty w Śremie i w Baranowiczach. W 1933 r. mianowany podporucznikiem, a w 1937 r. porucznikiem rezerwy. W 1935 r. zawarł małżeństwo z Marią Przytocką, z którą miał następnie dwoje dzieci. W 1936 r. rozpoczął pracę w Zakładzie Biometrii Leśnej SGGW. Równolegle w latach 1936–1937 pracował w Instytucie Badawczym Lasów Państwowych. Zmobilizowany 24 sierpnia 1939 r. do 32. Pułku Piechoty. Po wybuchu II wojny światowej walczył w obronie Modlinie. Odznaczony Krzyżem Walecznych. Po kapitulacji przebywał w obozie jenieckim w Działdowie, skąd zwolniono go w październiku 1939 r.
W okresie okupacji niemieckiej był kierownikiem kopalni torfu w Izabelinie. W tym czasie mieszkał przy ul. Polnej na Bukowcu. W styczniu 1940 r. przyjął pseudonim „Znicz” i rozpoczął działalność konspiracyjną w Polskiej Organizacji Zbrojnej jako komendant placówki Legionowo. Podlegało mu 246 członków. Po ZWZ/AK była to największa grupa konspiracyjna na tym terenie. W 1942 r. „Znicz” przeprowadził scalenie POZ ze strukturami I Rejonu Legionowo VII Obwodu „Obroża” Armii Krajowej. W AK sprawował początkowo funkcję dowódcy 4. Kompanii, a następnie I Batalionu Legionowo. Pod jego dowództwem batalion brał udział w walkach powstańczych na ulicach Legionowa (1-4 sierpnia 1944 r.). 4 sierpnia 1944 r. Szymkiewicz objął dowództwo batalionu ochotniczego, który prowadził działania w lasach w rejonie Choszczówki, Grabiny i Rembelszczyzny. W dniach 6-8 września 1944 r. batalion „Znicza” przeprawił się przez Wisłę i w ramach Zgrupowania Kampinos walczył do końca października 1944 r. W tym czasie Szymkiewicz został mianowany kapitanem.
Po wojnie powrócił do pracy w Instytucie Badawczym Leśnictwa i na Wydziale Leśnym SGGW, którego był prodziekanem (1955-1959) i dziekanem (1960-1969). W 1951 r. otrzymał stopień doktora nauk leśnych, w 1954 r. tytuł profesora nadzwyczajnego, a w 1971 r. profesora zwyczajnego. Od 1962 r. kierownik Katedry Urządzania Lasu SGGW. W latach 1970-1976 dyrektor Instytutu Organizacji Gospodarstwa Leśnego SGGW i kierownik Zakładu Urządzania Lasu. Zespół pod jego kierownictwem w latach 1959-1978 zorganizował Lasy Doświadczalne SGGW w Rogoźnie, gdzie prowadzono badania nad gatunkami szybkorosnących drzew leśnych. Autor opracowania „Tablice zasobności i przyrostu drzewostanów ważniejszych gatunków drzew leśnych”, które w latach 1952-2001 wydano sześć razy. W 1977 r. przeszedł na emeryturę. W 1983 r. otrzymał tytuł Honorowego Przewodniczącego Środowiska „Obroży”. Zmarł w wieku 77 lat 5 grudnia 1984 r. w Warszawie. Został pochowany na Cmentarzu Wawrzyszewskim.
Rafał Degiel
