Płk Julian Sielewicz (1892–1940) – zasłużony dowódca Garnizonu Legionowo, kawaler Krzyża Srebrnego Orderu Virtuti Militari, legionowska ofiara zbrodni katyńskiej.
Sielewicz urodził się w 1892 r. w rodzinnym majątku Justynowo na Wileńszczyźnie. Tuż przed wybuchem I wojny światowej ukończył Odeską Szkołę Młynarsko-Techniczną. W czerwcu 1914 r. został powołany do armii rosyjskiej, gdzie od sierpnia do grudnia był słuchaczem wojennego kursu w Kazańskiej Szkole Wojskowej. W czerwcu 1915 r. objął obowiązki dowódcy kompanii w 6. Fińskim Pułku Strzelców. Rok później został ranny na froncie. Po zakończonym leczeniu, w lutym 1917 r. skierowano go na kurs obserwatorów balonowych do Oficerskiej Szkoły Żeglugi Powietrznej w Piotrogrodzie, którą ukończył w maju. Następnie służył w carskich jednostkach balonowych. W lutym 1918 r. wstąpił do I Korpusu Polskiego, w którym pełnił funkcję dowódcy plutonu w 1. kompanii Legii Rycerskiej. Po rozwiązaniu korpusu do stycznia 1919 r. działał w Drużynach Samoobrony Ziemi Wileńskiej.
8 lutego 1919 r. wstąpił do Wojska Polskiego i objął stanowisko dowódcy 12. kompanii w Mińskim Pułku Strzelców. Brał udział w wojnie polsko-rosyjskiej 1919–1920. Za inicjatywę, męstwo i odwagę w walkach koło miejscowości Lepel, por. J. Sielewicz został odznaczony przez Naczelnego Wodza Krzyżem Srebrnym Orderu Virtuti Militari. 4 lipca 1920 r. został ranny nad Berezyną i skierowany na leczenie do Warszawy.
W 1921 r. zakwalifikował się na kurs do Oficerskiej Szkoły Aeronautycznej w Toruniu. Po jej ukończeniu w maju 1922 r. służył w II Batalionie Aeronautycznym w Legionowie. W grudniu 1923 r. skierowano go do Krakowa, gdzie objął dowództwo nad IV Batalionem Aeronautycznym. W październiku 1925 r. ukończył kurs pilotów sterowcowych. W 1927 r. został wyznaczony na stanowisko zastępcy dowódcy Batalionu Balonowego w Toruniu (od 1929 r. – 1. Batalion Balonowy). W 1929 r. dwukrotnie uczestniczył w zawodach balonów wolnych: w maju – w krajowych zorganizowanych dla upamiętnienia X rocznicy powstania wojsk balonowych, a w sierpniu – w międzynarodowych, przeprowadzonych z okazji Powszechnej Wystawy Krajowej w Poznaniu.
9 lutego 1931 r. mjr J. Sielewicz objął w Legionowie obowiązki dowódcy 2. Batalionu Balonowego (od ppłk. Aleksandra Wilcza). Ponadto od 1934 r. pełnił funkcję komendanta Garnizonu Legionowo. W 1937 r. został powołany do Komitetu Organizacyjnego I Polskiego Lotu Stratosferycznego. W chwili wybuchu II wojny był komendantem Bazy Balonowej nr 1. Nieznane są dokładne okoliczności dostania się ppłk. pil. ster. Juliana Sielewicza do niewoli. Z zachowanych materiałów archiwalnych wynika, że ewakuował się wraz z kołowym rzutem Bazy Balonowej nr 1 w rejon Włodawy, a następnie na południowy wschód. Można przypuszczać, że z 17 na 18 września w rejonie miejscowości Horodenka dostał się do niewoli radzieckiej. Przebywał w obozie w Kozielsku, skąd wiosną 1940 r. został wywieziony do Katynia i tam zamordowany przez funkcjonariuszy NKWD. Więcej na temat bohatera artykułu przeczytacie Państwo w książce Z. Kozaka, Z Moszumańskiego i niżej podpisanego pt. Pułkownik Julian Sielewicz (1892–1940), wyd. Pruszków 2019.
Jacek Emil Szczepański
